ماذا يقول اليهود عن ثورتان...؟ ادخل بسرعه

נתחיל במצרים. המצרים רצו להפיל שליט שמנהל את חייהם כבר יותר משלושה עשורים; יותר ממהפכה אמיתית, הם ביטאו מיאוס גדוש מדמותו של האיש שמשקיף על חייהם בכרזות הרחוב. בניגוד לאיראנים של 1979, המהפכנים המצרים לא זעקו "רפובליקה", ולא קראו בשמו של מנהיג חלופי. היה להם רק דגל אחד, גדול ומאחד: לסלק את מובארק.

ترجمه

سنبدأ في مصر. وأعربوا عن المزيد من ثورة حقيقية والاشمئزاز مليئة الرقم من الرجل الذي يعيش في الملصقات التي تطل على الشارع ، والمصريون يريدون قلب الحاكم الذين تمتد لأكثر من ثلاثة عقود. وخلافا للإيرانيين لعام 1979 ، وبكى المصريون من الثوريين "الجمهورية" ، ويطلق عليه اسم زعيم البديلة. كان لديهم علم واحد فقط ، أكبر واحد : إزالة مبارك.




בישראל הם נראים אחרת, אך השפעתם בפועל דומה. מובארק. צילום ארכיון: רויטרס
זה היה רפלקס. רפלקס הקאה ממנהיג שהיה שם תמיד וחשב שיוכל להישאר, אם לא באופן אישי אז לפחות באמצעות משפחתו. ועכשיו, כשההפגנה בתחריר מתפזרת, כדאי לשאול, אולי צריך: מה עם אלה שלנו?
ترجمه

إسرائيل ، فإنها تبدو مختلفة ، ولكن النتيجة الفعلية هي مماثلة. مبارك. تصوير : رويترز
وكان رد الفعل. زعيم منعكس القيء الذي كان هناك دائما ويعتقد انه يمكنه ان يبقى ، إن لم يكن ثم شخصيا على الأقل من عائلته. الآن ، موزع Achsahahpganah التحرير ، فمن يسأل قيمتها ، وربما ينبغي أن يكون : وماذا عن وطننا؟


הם מלווים אותנו כבר עשרות שנים. בדיוק כמו הנשיא המצרי. מקבלי ההחלטות שתמיד היו שם. שקולים, מנוסים ויציבים. נכון - קצת פחות מוצלחים ממובארק המקורי, אבל חיבקנו אותם ממילא. דמויות קבועות בחיינו ואורחים לא-קרואים בסלונינו. ראינו איך שיערם מאפיר וכרסם משמינה. לא נכחיש זאת: אלה המובארקים שלנו.

ترجمه

رافقهما بنا للحصول على عقود. تماما مثل الرئيس المصري. ومن المعروف أن صناع القرار دائما هناك. متوازن ، من ذوي الخبرة ومستقرة. احتضن بعض مبارك أقل نجاحا الأصلي ، ولكن نحن على أي حال -- صحيح. الأرقام العادية في حياتنا والضيوف لا -- Vslonino غير المدعوة. ورأينا كيف الدهون البطون والشيب. ونحن لا ننكر ذلك : هذه Mubarakim لدينا.

צפינו כיצד ניצחו, הפסידו ושוב ניצחו. לבסוף הבנו שזה לא משנה אם ינצחו או יפסידו, כמו מובארק, הם תמיד איתנו. התבוננו בפליאה בקשרים העסקיים שארגו לעצמם, בחסות הכוח ובעזרתו. התבקשנו לפרגן לבכירים שבהם כאשר פיתחו טעם יקר לדירות יוקרה, לבתי נופש, לסיגרים, לחברים עשירים מאמריקה ולתאגידי ענק עלומים. מדי פעם כשל אחד מהם בפרשייה "מביכה"; בשחיתות, במעשים מגונים, באונס או רק בהפרת אמונים. כמה שנים של קלון, ידענו, והם יחזרו. הם תמיד חוזרים.
מים עומדים במרכז הזירה הפוליטית
שטויות, נלחש לעצמנו. הרי אנחנו דמוקרטיה, בסופו של דבר. איפה אנחנו ואיפה המצרים, שיכולים לבחור רק במפלגה אחת, מפלגת השלטון ובראשה מובארק. למעשה, נדע היטב: גם אצלנו יש מפלגת שלטון. למעשה, גם אצלנו בשלטון ישנה רק מפלגת השלטון.

ترجمه

شاهدنا كيف فاز خسر وفاز. أدركت أخيرا نحن لا يهم إذا كنت الفوز أو الخسارة ، مثل الرئيس مبارك ، هي دائما معنا. شاهد في ذهول العلاقات آرغو أعمالهم ، برعاية القوة ومساعدة. لقد طلب منا لتشجيع رجال الأعمال التي وضعت الأذواق والشقق الفاخرة باهظة الثمن ، منازل العطلات ، والسيجار ، والأصدقاء الأغنياء لم يكشف عن اسمه الشركات الأمريكية العملاقة. واحد من حين لآخر منهم شأنا بأنها "محرجة" ، والفساد ، وغير لائقة الأفعال ، والاغتصاب ، أو مجرد انتهاك الثقة. سنوات قليلة من العار ، كنا نعرف ، وسوف يعودون. يأتون دائما الى الوراء.
المياه الراكدة في وسط الساحة السياسية
هراء ، همست لأنفسنا. بعد كل شيء ، ونحن على الديمقراطية ، بعد كل شيء. أين نحن وأين المصريين ، الذين يستطيعون أن يختاروا فقط طرف واحد ، والحزب الحاكم الذي يرأسه مبارك. في الواقع ، ونحن نعلم جيدا : لدينا أيضا الحزب الحاكم. في الواقع ، هناك القوة الوحيدة في الحزب الحاكم لدينا.


היא מפלגה בלתי מוכרזת. מפלגת רפאים, אך מפלגת-על. כולנו יודעים את שמות חבריה, והם כולם חברים של כולם. הם באים והולכים ובכל שנתיים יישבו בממשלה.

מטעם העבודה, ליכוד, קדימה, ישראל ביתנו או ש"ס. מדי פעם יחליפו מפלגה, אבל מה זה משנה: כולם ממפלגת המובארקים.
ترجمه

لم يعلن أحد الطرفين. حزب الاشباح ، ولكن الطرف -- في. ونحن جميعا نعرف أسماء أعضائها ، وانهم جميعا اصدقاء الجميع. انهم يأتون ويذهبون مرة كل سنتين ، والجلوس في الحكومة.

. من العمل ، الليكود ، كديما واسرائيل بيتنا أو حزب شاس من وقت لآخر يحل محل الحزب ، ولكن ما الفرق : جميع Mubarakim الحزب.

המים עומדים בפוליטיקה שלנו. הנשיא לינקולן החליף שבעה מצביאים עד שניצח במלחמה שלו. בארצות הברית מועמד שנכשל לא מתמודד שוב על הנשיאות. באירופה מקדשים פוליטיקאים צעירים שמביאים רוחות חדשות. אצלנו שולטים המובארקים. לא באגרוף ברזל, אלא בכוח חזק בהרבה: אדישותנו.
על חלב ושמן זית
המובארקים אפילו קשורים למחירי החלב. בישראל משלמים את אחד המחירים הגבוהים בעולם לליטר חלב. בוא נעשה את זה ספציפי: בבריטניה, נניח, משלמים לליטר חלב בערך 3.5 שקלים. המחיר בישראל, לליטר חלב (בפיקוח, זה שאי אפשר למצוא) יהיה 4.46 שקלים. המובארקים קבעו את המחיר הזה. פער של יותר מ-20 אחוז.

המשכורת הממוצעת בבריטניה היא בערך 2,000 ליש"ט לחודש (נכון לשנת 2009), שהם כ-12 אלף שקל. המשכורת הממוצעת בישראל באותה שנה הייתה כ-8,200 שקל. זה פער של כ-50 אחוז בין השכיר הממוצע הבריטי והישראלי. שם יש פרות, וכאן יש פרות. אצלנו המחירים בפיקוח. מספרים לנו שהמחלבות הן מהמתוחכמות בעולם. אבל אנחנו נשלם יותר. וחשוב מכך: נרוויח פחות.

או דלק לרכב. במדינות החלשות יותר באירופה, פולין ופורטוגל, משלמים פחות על דלק מאשר במדינות העשירות, כמו בריטניה, נניח. זה קשור למילה חשובה בשוק חופשי אמיתי: תחרות. אצלנו, למחיר אין קשר להכנסה הממוצעת במשק. תגידו: דלק וחלב הם מוצרים מורכבים לשיווק. צריך שווקים גדולים כדי להציע מחירים תחרותיים, וישראל היא שוק קטן.

אז בוא נלך, נגיד, על שמן זית. לבריטים אין עצי זית. לנו יש. שם אפשר להשיג, ברשתות הגדולות, ליטר שמן זית איכותי ב-30 שקל או פחות. בערך בחמישה ליש"ט. הקורא החרוץ מוזמן להיכנס לאתר של "טסקו" הבריטית ולבדוק, ולאחר מכן לנסות למצוא מחיר שמתקרב לזה בארץ הזיתים הגאה, ישראל. ואם מצא מחיר כזה, הוא יכול להרהר - איך מספרים לנו שהמכוניות, הדלק ומוצרי החשמל יקרים כאן בגלל עלויות ההובלה, אבל אז מתברר שגם שמן זית יקר. וצריך להוביל אותו מהגליל.
חיים במציאות וירטואלית
המסקנה היא שאנחנו מרוויחים פחות ומשלמים יותר. הכי גרוע: אנחנו גם מקבלים פחות. על פי צוויהם של המובארקים, אנחנו משלמים יותר מסים. נניח על הדלק. משרד האוצר מספר לנו שדלק מצדיק מיסוי גבוה משום שיש לו "עלות חיצונית שלילית" - במילים אחרות, עומסי תנועה, סלילת כבישים, מכוניות מזהמות אוויר שגורמות נזקים בריאותיים, שישולמו על ידי מערכת הבריאות הציבורית.

אבל מתוך העודף התקציבי של חודש ינואר 2011 לבדו, 4.7 מיליארד שקל, העודף של המסים שנגבו מכולנו, כמה יופנה להוספת מיטות בבתי החולים, למחלקות הפנימיות העמוסות מיטות במסדרונות? תחשבו על מספר עגול, וקצר, ואכזרי. לאן ילכו המיליארדים? רק המובארקים יודעים.

ראו את המטריקס. אנחנו חיים בתוכו. בסרט, רואים בני אדם שהפכו לסוללות למען המכונות. הם חולמים חיים מדומיינים במציאות הווירטואלית של המטריקס, בשעה שהמכונות מנצלות את חום גופם כדלק, כאנרגיה לעצם קיומן. גם כאן בנו לנו עולם דמיוני. אנחנו מספרים לעצמנו שזו מדינה עם שוק חופשי ותחרות. האמת היא שהטייקונים מנהלים את המשק שלה, בריכוזיות אדירה.

חברי ועדת הכספים, אלה שזועקים מרה עכשיו נגד העלאת הדלק, הם גם אלה שהצביעו בעד העלאת מס הבלו (חוץ משלי יחימוביץ'). הם תמכו במס גבוה יותר על כל הדלקים. חוץ מאחד, בעצם: זה שמשמש מפעל מסוים של טייקון מסוים. זה המשק החופשי שלנו - שבו מחירי השיחה הסלולרית הם, פחות או יותר, זהים. ומחירי האינטרנט. והמחירים של חלב ברשתות השיווק. וכדי לקנות דירה צריך להשתעבד לבנק של הטייקון, שבונה גם את הדירה אגב, והשותף שלו מוכר את המוצרים ברשת השיווק.
הבטריות עובדות קשה
הבטריות - שזה אנחנו - עובדות קשה מאוד. לא כל הישראלים, כמובן - רק אלה שעובדים. אנחנו ממש מציאה. מוכנים לעבוד תמורת משכורת ממוצעת נמוכה, ולשלם מחירים גבוהים. על הכל, מדירה דרך רכב ועד לעמלות בבנק. במציאות הזו, תאוות הבצע היא המלך. המובארקים והטייקונים מכתיבים מגמה. כדי לשרוד, גם הקטנים חייבים ליישר קו.

התמונה המצטיירת היא של מדינה שהפכה למושבה שמייצרת רווח בשביל בעלי מטעים, שטסים במטוסים פרטיים ושולחים את רווחיהם, פרי השעות הנוספות של כולנו, לחו"ל - להשקיע במזרח אירופה ולקנות בניינים היסטוריים בניו יורק.

למרבה מזלם הנדיר של הטייקונים, ישראל היא אי מבודד מבחינה מסחרית וגאוגרפית. אם אפשר להגביר את התחרות - להתיר ייבוא, להגביל מונופולים - ישכרו הטייקונים לוביסטים שילכו אל המובארקים, וכולם יחד יסכלו את האפשרות שמר וגברת ישראלי יצליחו לחסוך קצת כסף לדירה של הילדים.

אומרים לנו שאנחנו שוק חופשי, כמו באמריקה, כמו באירופה, אבל האמת מבצבצת. אנחנו רק סוללות קטנות שעובדות קשה מאוד ומדמיינות חופש כלכלי שאיננו.
המהפכה תחכה
חוץ מהטייקונים, שותפיו של המשטר המובארקי בישראל הם הסקטורים. הם דווקא לא עובדים קשה. למעשה, הם לעתים קרובות לא עובדים בכלל - או עובדים בשביל המדינה בקולוניות שלה. בתמורה לתמיכתם הקבועה במשטר, מתגמלים אותם ב"תקציבים מיוחדים" שבאים על חשבונן של מיטות אשפוז, תרופות לחולים במחלות קשות, מערכת חינוך סבירה וכו' וכו'.

נוסף על כך, ישנם כמובן הרגולטורים. הם מבינים היטב את המציאות, ולפעמים אפילו ייתנו תחושה שיילחמו בה. אל תאמינו. זה חלק מההונאה. אחרי סיום עשור שנים או פחות במשרד האוצר או בממשלה, הם יתפנו במהירות כדי להתחבר לטייקונים ולהפוך לאדונים לעצמם. הם מבינים איך זה מתנהל. בסוף יהיו רק שני מעמדות בארץ הזו. בעלי המטעים, ומי שעובד בהם. יש לזה שם. כמו עובד, רק בלי ו'.

בראש הפירמידה הפוליטית ישנם המובארקים שלנו. רבים מאוד מהם לא יודעים מה זה ללכת לקופת חולים. לחכות בתור במשרד ממשלתי. הם פשוט שכחו. אין להם מושג איך נראית מיטה במסדרון בבית חולים. כמה מהם אף פעם לא נהגו ברכב. אולי בצבא איזה שנתיים, לפני שקיבלו את הנהג. הם ומובארק - האמיתי, לא הדימוי - מנהלים חיים נטולי בעיות של אנשים כמונו.

המובארקים שלנו הם החלק המשמעותי ביותר. הם מספקים לנו רושם כוזב שאפשר להחליף מקבלי החלטות, וכך להשפיע על חיינו. באמצעות איזשהו סם מערפל, אנחנו כנראה לא שמים לב, שאלו תמיד אותם פרצופים. כשהם כושלים, מזמרים לנו סייעניהם על ה"ניסיון" שצברו. בכלל, הרעיון של החלפת פוליטיקאים כושלים ומושחתים מסכן את המציאות המדומה שנוצרה לסוללות הקטנות (שוב: אנחנו). לכן הממסד קורא לכך, בלשון גינוי, "עריפת ראשים".

זו שלישיית הארכיטקטים של המטריקס הישראלי: המובארקים, הטייקונים והסקטורים. יחד, הם יצרו לעצמם חווה קטנה של בטריות זריזות ונחושות שיעבדו קשה, ישלמו הרבה, יקבלו פחות ויספרו לעצמן שהן ממש מרוצות מהחיים. המובארקים, לדידם, ישלטו לנצח. הטייקונים כבר עשירים מספיק בשביל ניני-ניניהם. הסקטורים ימשיכו ליהנות מכספי המסים שלנו. והמהפכה? רק במצרים. בינתיים.
المياه الراكدة في حياتنا السياسية. تغيير الرئيس لنكولن العام حتى انه فاز في سبع من حربه. مرشح فاشلة في الولايات المتحدة لا تتعامل مرة أخرى لرئاسة الجمهورية. شباب السياسيين في أوروبا والمعابد التي تجلب الارواح الجديدة. نحن نسيطر على Mubarakim. لا بقبضة من حديد ، ولكن قوة أقوى بكثير : Adishutnu.
الحليب وزيت الزيتون
أسعار الحليب Mubarakim ذات الصلة حتى. اسرائيل دفع ارتفاع الأسعار في لتر واحد من الحليب. دعونا نفعل ذلك على وجه التحديد : المملكة المتحدة ، مثلا ، تدفع عن كل لتر من الحليب حوالي 3،5 شيكل. السعر في إسرائيل ، فإن كل لتر من الحليب (أشرف ، لا يمكن العثور على) أن 4،46 دولار. تحديد Mubarakim هذا السعر. الفجوة أكثر من 20 في المئة.

متوسط ​​الراتب في بريطانيا نحو 2000 £ في الشهر (اعتبارا من 2009) ، والتي هي حوالي 12 ألف شيكل ، وهذا العام كان حوالي -8200 نظرت متوسط ​​الراتب ، وهذا هو وجود فجوة من حوالي 50 في المئة بين الموظف العادي البريطانية والإسرائيلية. أين توجد الأبقار . ، وهنا نحن الأبقار رصد الأسعار تخبرنا ألبان وأجبان ، هي الأكثر تطورا في العالم ولكن نحن سوف تدفع أكثر والأهم من ذلك :... يكسبون أقل.

أو وقود المركبات. الدول الأضعف في أوروبا وبولندا والبرتغال ويدفعون أقل للحصول على الوقود مما كانت عليه في البلدان الغنية ، مثل بريطانيا ، ويقول. انها كلمة هامة حول السوق الحقيقية مجاني : المنافسة. لنا ، والمال لا تلمس متوسط ​​الدخل في الاقتصاد. يقول : وقود والحليب والمنتجات المعقدة إلى السوق. والأسواق الكبيرة لتقديم أسعار تنافسية ، وإسرائيل هي سوق صغيرة.

لذلك دعونا نذهب ، دعنا نقول ، لزيت الزيتون. البريطانيون لا أشجار الزيتون. لدينا. أين يمكنني الحصول عليها ، وسلاسل كبيرة ، وجودة زيت الزيتون 30 شيكل للتر أو أقل. . مدعو حول 5 £ القارئ الدؤوب لدخول موقع "تيسكو" والتحقق من البريطانيين ، ومن ثم محاولة العثور على السعر يقترب في الزيتون إسرائيل ، فخور وإذا وجدت مثل هذا الثمن ، وانه يمكن التفكير -- كيف ان يقول لنا ان السيارات والوقود والكهرباء باهظة الثمن هنا بسبب تكاليف النقل ، ولكن بعد ذلك تبين أن زيت الزيتون هو تكلفة. يجب أن تؤدي إليه من الجليل.
حياة الواقع الافتراضي
والاستنتاج هو أن نكسب أقل ودفع المزيد. أسوأ : نحن أيضا الحصول على أقل من ذلك. ووفقا للCwim Mubarakim ، ونحن دفع المزيد من الضرائب. لنفترض أن الوقود. وزارة المالية يخبرنا حرق تبرير الضرائب المرتفعة لانها "التكاليف الخارجية السلبية" -- وبعبارة أخرى ، حركة المرور على الطرق ، والهواء تلوث السيارات التي تسبب ضررا على الصحة ، ان يقوم بها نظام الصحة العامة.

ولكن من فائض الميزانية في شهر يناير 2011 وحده ، 4700000000 ، فائض من الضرائب المحصلة من كل واحد منا ، بعض سوف تذهب إلى إضافة سرير في المستشفيات ، والإدارات الداخلية الاندفاع الأسرة في الممرات؟ التفكير في عدد المستديرة ، وموجزة ، ووحشية. أين المليارات؟ فقط Mubarakim أعرف.

راجع ماتريكس. نعيش فيه. الفيلم ، ونحن نرى الناس الذين أصبحوا بطاريات للآلات. انها حلم الحياة وهمية من الواقع الافتراضي المصفوفة ، في حين أن الأجهزة الاستفادة من الوقود الدافئة والطاقة وجودنا. وهنا أيضا قمنا ببناء عالم خيالي. ونحن نقول لأنفسنا أن هذا هو البلد مع منافسة السوق الحرة. والحقيقة هي أن كبار رجال الأعمال إدارة اقتصادها ، وتركيز كبير.

أعضاء لجنة المالية ، ويصرخ بمرارة ضد الوقود يرفعه الآن ، هم أيضا أولئك الذين صوتوا لصالح رفع الضرائب غير المباشرة (باستثناء يحيموفيتش الألغام). وأعربوا عن تأييدهم أعلى ضريبة على جميع أنواع الوقود. باستثناء واحد ، في الواقع : إنها مصنع يستخدم قطب. انها لاقتصادنا الحر -- الذي أسعار المكالمات المحمول هي أكثر أو أقل متطابقة. ويب الأسعار. أسعار الحليب في السوبر ماركت. ولشراء شقة لها أن يقدم إلى بنك التاجر ، ومبنى سكني من جانب الطريق ، وشريكه تباع شبكة بلدي تسويق المنتجات.
البطاريات والحقائق الثابتة
بطاريات -- أننا -- من الصعب جدا العمل. ليس كل الاسرائيليين ، بطبيعة الحال -- فقط أولئك الذين يعملون. نحن صفقة حقيقية. على استعداد للعمل مقابل أجور أقل في المتوسط ​​ودفع أسعار أعلى. قبل كل شيء ، من خلال ماديرا المركبات والرسوم المصرفية. في هذا الواقع ، والجشع هو الملك. أباطرة Mubarakim تملي الاتجاه. البقاء على قيد الحياة ، ويجب على كلا تقع في خط صغير.

والصورة التي ترسمها هي مستعمرة الذي ينتج الربح الذي لأصحاب المزارع ، الذين يطيرون الطائرات الخاصة وإرسال أرباحها ، نتيجة العمل الإضافي لدينا ، والسفر في الخارج -- الاستثمار في أوروبا الشرقية وشراء المباني التاريخية في نيويورك.

الكثير من الحظ نادرة من كبار رجال الأعمال ، اسرائيل ليست معزولة جغرافيا تجاريا. إذا كان من الممكن لزيادة المنافسة -- للسماح للاستيراد ، والحد من الاحتكارات -- توظيف جماعات الضغط أباطرة الذهاب إلى Mubarakim ، ومنع جميع معا إمكانية السيد والسيدة اسرائيل وانقاذ بعض المال إلى الشقة من الأطفال.

يقولون لنا إننا السوق الحرة ، مثل أمريكا ، مثل أوروبا ، ولكن الحقيقة تظهر. نحن البطاريات الصغيرة التي تعمل من الصعب تخيل الحرية المالية ليست كذلك.
انتظر الثورة
كبار رجال الأعمال الخارجية والشركاء مبارك النظام في إسرائيل هي القطاعات. انهم فقط لا العمل الشاق. في الواقع ، غالبا ما لا تعمل على الإطلاق -- أو العمل من أجل البلد ومستعمراتها. دعم دائم للنظام ، مكافأة لهم في "اعطاء الاستثنائية" تأتي على حساب من أسرة المستشفيات ، والأدوية للمرضى الذين يعانون من أمراض خطيرة ، ونظام تعليم معقول الخ الخ.

وبالإضافة إلى ذلك ، هناك بالطبع المنظمين. انهم يفهمون الواقع ، وأحيانا حتى تعطي إحساسا لمحاربته. لا نعتقد. انها جزء من عملية الاحتيال. بعد انتهاء عقد من الزمن او اقل في وزارة المالية أو الحكومة ، وسوف تواصل اجلاء بسرعة لجعل أباطرة سادتهم. انهم يفهمون كيف ستسير الامور. في النهاية سوف يكون هناك طبقتان فقط في هذا البلد. والمزارعون ، والذي يعمل فيها. له اسم. كموظف ، ولكن بدون واو

في الجزء العلوي من Mubarakim لدينا هي سياسية. كثير منهم لا يعرفون ما للذهاب للتأمين الصحي. الانتظار وكالة حكومية. نسوا فقط. ليست لديهم فكرة ما يشبه المدخل في سرير المستشفى. فالبعض منهم لم تستخدم سيارة. ربما الجيش بضع سنوات ، قبل الحصول على برنامج التشغيل. انهم مبارك -- الحقيقي ، وليس صورة -- إدارة الحياة دون مشاكل الناس مثلنا.

Mubarakim هي أهم من جانبنا. أنها تعطينا انطباعا وهميا على صانعي القرار يمكن استبدالها ، وبالتالي تؤثر في حياتنا. الضباب باستخدام أي دواء ، ونحن ربما لا تولي اهتماما ، يسألون دائما نفس الوجوه. غنى ونحن عندما تفشل ، Siineiam على "محاولة" المتراكمة. العام ، فإن فكرة الاستعاضة عن فشل السياسيين الفاسدين والواقع الافتراضي الفقراء إنشاؤها بواسطة بطارية صغيرة (مرة أخرى : نحن). لذا فإن إنشاء يسميها ، يقول إدانة "قطع رأس".

هذا الثلاثي من المهندسين المعماريين الإسرائيلي للمصفوفة : Mubarakim والقطاعات أثرياء. معا ، وأنشأوا لأنفسهم مزرعة صغيرة من بطاريات سريعة والعزم على العمل الشاق ، دفع الكثير ، والحصول على أقل ويقولون لأنفسهم أنهم سعداء حقا مع الحياة. Mubarakim ، بالنسبة لهم ، وسوف الحكم إلى الأبد. أثرياء بالفعل غنية بما يكفي لنيني -- Neinim. وسوف تستمر في التمتع القطاعات أموالنا من الضرائب. الثورة؟ فقط في مصر. وفي الوقت نفسه.

والله اننا انشاء الله سنثبت للعالم كله اننا نستطيع بناء بلد قادرة على منافست كل العالم واننا قادرون على حماية بلدنا من اى عدوا والله الموفق